Adriaan van Dis debuteerde op zevenendertigjarige leeftijd met de novelle Nathan Sid. Het verhaal van een jongen die opgroeit tussen twee culturen - de Nederlands-Indische wereld van uit hun paradijs verdreven kolonialen en die van het naoorlogse Nederland. Zijn hang naar vreemde landen - een herinnering aan zijn jeugd te midden van een huis vol repatrianten – leefde hij uit in drie reisromans over Afrika: (Het beloofde land; 1990), (In Afrika; 1991) Palmwijn (1996). Ook in de roman Zilver, of het verlies van de onschuld - (1988) - een poëtisch verhaal over de seksuele ontwaking van een jongen, speelt het verlangen naar reizen een rol.
In 1994, verschijnt Indische Duinen, een schreeuw tegen het grote zwijgen van zijn in een Japans interneringskamp vernederde vader. De roman werd tot nog toe in twaalf talen vertaald. In 1999 baart hij opzien met de satirische roman Dubbelliefde – over de opstandige generatie studenten in het Amsterdam van eind jaren 60.
Behalve romans schreef van Dis ook een bundel korte verhalen Casablanca (1985), twee toneelstukken, poëzie (Totok) en een reisverhaal over China (Barbaar in China; 1987).
Zes jaar na Indische Duinen herneemt hij het thema een repatriërende familie in Op oorlogspad in Japan – een essayistisch reisverhaal over verdrongen herinneringen aan de Japanse bezetting van Nederlands-Indië. Familieziek (2002) vertelt de bittervrolijke familiegeschiedenis van een migrantengezin in Nederland tijdens de koude oorlog.
In 2003 vestigt de schrijver zich in Parijs. De stad inspireert hem onder meer tot de romans De Wandelaar (2007) - over Parijs als sociaal laboratorium - Tikkop (2010), en de verhalenbundel Stadsliefde (2011).
Pas na de dood van zijn moeder (2010) durft Van Dis het opmerkelijke leven van zijn moeder te verwerken in Ik kom terug - een roman over verdrongen oorlogsherinneringen, racisme en het geloof in reïncarnatie. Ook hier blijkt de schrijver zich vooral te laten inspireren door mensen die hun status hebben verloren en zich buitengesloten voelen.
Adriaan van Dis schreef talloze essays en verhalen over kolonialisme en migratie. Ook al presenteert hij zich als buitenstaander, in al zijn werk heeft hij oog voor mensen die hartstochtelijk hun best doen ergens bij te horen. Adriaan van Dis ontving talloze literaire prijzen en in 2016 de Constantijn Huygens prijs voor zijn gehele oeuvre.
Daarna verscheen In Het Buitengebied (2017) – roman in verhalen. Een nieuw genre in het oeuvre van Adriaan van Dis. Klifi (2021) – een parabel over klimaat en zelfcensuur. Vijf Vrolijke Verhalen (2021) en in oktober 2023 de roman Naar zachtheid en een warm omhelzen. De geschiedenis van de huishoudster van Adriaans grootvader die zijn door de oorlog gehavende familie bijeenhield.