Tijdens Meet Me at the Lighthouse gaat ‘Solastalgia’ in première, de poëtische voorstelling die Dorien Dijkhuis voor het festival maakte met muzikanten. 

‘Solastalgia’ gaat over liefdesverdriet en rouw: over krimpende kanoeten en eenzame judasgeiten, over flessenpost, smeltende permafrost en andere dingen die dreigen te verdwijnen.

Met: Dorien Dijkhuis (tekst en stem), Enio Ramalho (turntable), Bruno Ferro Xavier da Silva (bas) en Myrthe van de Weetering (viool)

We zijn pas gaan huilen toen we aan land kropen, zeggen wetenschappers. Toen we onze schubben afschudden en onze kieuwen ruilden voor longen, ontstonden ook onze traanbuisjes en traanklieren. Misschien omdat we, zodra we haar verlieten, al heimwee hadden naar de zee: om te kunnen huilen om het huis dat we achter ons hadden gelaten. Zoals baby’s, wanneer ze de schoot van hun moeder verlaten.

Fragment uit Solastalgia