Johanna (Hanneke) van Schooten – van der Meer woont afwisselend op Schiermonnikoog, in Montady (Frankrijk) en in Almelo. Zij publiceert korte verhalen en gedichten. Haar thema’s hebben verwantschap met die in het werk van Willem Brakman, met wie ze jarenlang correspondeerde. Zij publiceerde onder andere in het tijdschrift Chrysallis (Amsterdam / Brussel: Elsevier 1980), Maatstaf (Arbeiderspers), De Tweede Ronde (Van Oorschot) en Meulenhoffs Dagkalender van de poëzie (2001), Literaire wandelingen (2004), Geen dag zonder gedicht (2009). In 2006 werd een keuze uit haar gedichten gepubliceerd in de kroniek van de Brakmankring (www.brakman.nl). Het gedicht Prinsestraat 12 is als muurgedicht aangebracht voor het huis met hetzelfde adres in Enschede, waar Brakman lange tijd woonde. Haar gedicht Gravenallee is als muurgedicht aangebracht bij de Gravenallee rond het kasteel Huize Almelo.
Gepubliceerde poëziebundels:
Dit landschap zien, uitgeverij De Beuk te Amsterdam (1990).
Anomalie, Fingerprint Productions, Eindhoven (1993).
Reisgenoot De Beuk, Amsterdam (1995).
Buiten bereik, De Beuk, Amsterdam (1998).
Plaatsbepalingen, bibliofiele uitgave Parkwegpers, Almelo (2003).
De slapende stad, Wolf Legal Publishers, Nijmegen (2007).
Stenen, WLP, Nijmegen, bibliofiele uitgave met een lino van graficus Henk Blokhuis (2009).
Buiten de tijd, Uitgeverij Flanor, Nijmegen (2011).
Getijden, AFdH Uitgevers, Enschede/Doetinchem (2015).
Zeven manieren om thuis te komen, AFdH Uitgevers (2018).
Geheugenkathedraal, De zaklantaarn van Marcel Proust, AfdH Uitgevers (2020).
Van Schootens werk werd bekroond met:
- Erepenning van de stad Nijmegen (1988);
- Plantage Poëzieprijs Amsterdam (1994);
- Poëzieprijs van Oostende, België (2006);
- Nominatie shortlist ‘Beste Boek Overijssel’ (2011) met de bundel Buiten de tijd;
- Nominatie Provinciedichter van Overijssel.
Van Schooten leest regelmatig voor uit eigen werk. Zij is jurylid van de jaarlijkse Willem Wilmink Dichtwedstrijd (25eeditie) en bestuurslid van de Werkgroep Muurgedichten Almelo.
Zij woonde en werkte in oktober 2016 en in februari 2019 als writer in residence in het huis van Adriaan Roland Holst, Nesdijk 7, te Bergen op uitnodiging van het Nederlands Letterenfonds.
Recensent Theo Hakkert schreef in De Twentsche Courant/Tubantia: Van Schootens poëzie kent een geheel eigen toon en verbeelding en sluit aan bij de thematiek van het onvermogen gescheidenheid op te heffen en het onvermogen tegenover de tijd.
Neerlandicus Paul Abels schreef over de bundel Zeven manieren om thuis te komen (2018): Van Schooten is een zorgvuldige, ingetogen dichter. Haar poëzie maakt bij eerste lezing een toegankelijke indruk. Schijn bedriegt echter. Haar observaties zijn naaldscherp. Het rijzen en dalen van zinnen, de adempauzes en stiltes tussen de woorden, de kleuren van bepaalde woorden, de muziek ervan – alles beweegt mee.
Van Schooten is jurist. Zij promoveerde aan de Universiteit Twente en was als universitair hoofddocent Staatsrecht verbonden aan de Faculteit der Rechtswetenschap van de Universiteit van Tilburg, waar zij publiceert over wetgevingsvraagstukken, benaderd vanuit de analytische taalfilosofie en de semiotiek. Zij was tevens rechter-plaatsvervanger bij de Rechtbank van Almelo.
